Mijn levenspad – de weg terug naar mezelf

Soms komt er een moment waarop je terugkijkt op je leven en ineens ziet hoe alles met elkaar verbonden is.

Hoe de kleinste ervaringen, de stilste momenten, en de diepste dalen je juist dichter bij jezelf hebben gebracht.

In deze blog neem ik je mee in mijn persoonlijke reis – van een gevoelig kind dat zich vaak anders voelde, naar de vrouw die ik vandaag ben.

Een reis die niet zonder hobbels was, maar die me uiteindelijk terugbracht naar mijn essentie. Naar wie ik werkelijk ben. En naar Essenza Leya.

Als kind anders voelen

Van jongs af aan voelde ik dat ik anders was. Niet beter, niet slechter – gewoon anders.

Ik voelde veel, diep en intens. Als kind kon ik uren stil zijn en in mijn eigen wereld verdwijnen.

Ik stelde grote vragen over leven en dood, voelde stemmingen feilloos aan en had regelmatig het gevoel dat ik meer zag dan anderen.

Alleen wist ik niet hoe ik dat moest verwoorden. Of met wie ik het kon delen.

De stille kracht van oma Nelly

Eén van de weinigen bij wie ik me echt begrepen voelde, was mijn oma Nelly.

Zij sprak niet veel, maar wat ze uitstraalde was genoeg. Haar zachte handen, haar heldere blik, haar rustige aanwezigheid… ze hoefde niets te zeggen.

Ik voelde me bij haar veilig. Gezien. Alsof ze begreep wat ik nog niet kon uitleggen.

Ze was intuïtief, zonder daar woorden aan te geven. Ze vertrouwde op haar gevoel, haar handen, haar hart.

Zonder oordeel. Als kind begreep ik dat niet altijd, maar nu weet ik: ze gaf me iets essentieels mee.

Iets dat ik nu ook doorgeef.

Zij leerde me dat zachtheid een kracht is.

Dat je je niet hoeft op te blazen om ruimte in te nemen.

En dat het oké is om anders te voelen, zolang je maar trouw blijft aan jezelf.

Dat besef kwam pas later echt binnen, maar de zaadjes waren al vroeg geplant.

Opgroeien in een wereld die je niet altijd begrijpt

Op school liep ik vaak vast. Niet omdat ik niet kon leren, maar omdat ik me er niet thuis voelde.
Ik zag het nut niet maar deed braaf wat de juffrouw mij vroeg. Alleen ergens voelde het niet goed en vroeg ik me af waarom het zo belangrijk was om sommen te leren.
In mijn hart voelde ik diep vanbinnen dat dit niet relevant is en ik wist dat ik hier was met een groter doel. 
Diep vanbinnen wist ik: Sommen uit je hoofd leren is niet het grote doel in het leven.

Alles leek gericht op doen, presteren, aanpassen. Terwijl ik vooral behoefte had aan rust, veiligheid en iemand die vroeg:

“Hoe gaat het echt met je?”

Ik paste me aan. Leerde wat er van me verwacht werd.

Maar diep vanbinnen raakte ik steeds verder van mezelf verwijderd.

Tot ik als volwassene – via omwegen, innerlijke crises en het moederschap – langzaam terugvond wat ik als kind al wist.

De spiegel van mijn dochter

Toen Hayley werd geboren, veranderde alles.

Zij spiegelde me op een manier die niemand eerder had gedaan.

Haar gevoeligheid, haar wijsheid, haar vragen, haar kracht en kwetsbaarheid… het raakte me.

En het confronteerde me. Want zij liet me zien waar ik mezelf was kwijtgeraakt.

Dankzij haar begon ik opnieuw te voelen, te vertrouwen op mijn intuïtie en te herinneren wie ik in essentie ben.

Ik zag in haar mijn eigen kind-zijn terug.

Dezelfde scherpe blik, dezelfde verwondering, dezelfde diepe vragen.

Zij kwam met een missie, en tegelijkertijd hielp ze mij herinneren wat mijn eigen missie is.

Dankzij haar durf ik nu te staan voor mijn gevoeligheid, mijn innerlijke weten, mijn manier van kijken naar het leven.

De terugkeer naar mezelf

Mijn pad was geen rechte lijn.
Het was een kronkelend pad van vallen en opstaan, van zoeken en vinden, van vergeten en herinneren.

Maar nu, terwijl ik dit schrijf, voel ik dankbaarheid.

Voor de weg. Voor de lessen. Voor de mensen die mij hebben gedragen – zichtbaar of onzichtbaar.

Mijn oma, mijn dochter, mijn innerlijke stem. Ze zijn er allemaal bij geweest.

In de stiltes, in de tekens, in de spiegels.

Essenza Leya is geboren uit die reis.

De naam draagt de energie van Hayley én van oma Nelly.

Twee vrouwen die mij verbinden met mijn oorsprong én met mijn bestemming.

Dit is mijn levenspad. En misschien herken jij er iets in van jezelf.

Je bent welkom om jouw pad samen met mij te verkennen.

Liefs,

Priscilla